Uitleg besluit
Mei 2015
Na 3 mooie seizoenen Theetuin Schots en Scheef hebben we besloten dit seizoen niet open te gaan. Dit moeilijke besluit willen we in dit bericht uitleggen.
Het begin
In 2012 zijn we begonnen met onze theetuin. We wilden anderen laten meegenieten van onze mooie plek aan de Kaleweg, en we zagen dat bezoekers van het Blote Voetenpad een plek misten om voor en na hun bezoek even uit te rusten; wat drinken, voeten schoonmaken, bezoek aan het toilet en een plek om afval kwijt te kunnen. Eén en één was twee, en we hebben vanaf dat moment de theetuin vanaf de grond opgebouwd. Eerst natuurlijk op naar de gemeente Grootegast voor toestemming. Naar wat mitsen en maren waren de afspraken duidelijk en kon alles doorgaan.
De start was rustig, een horeca onderneming gaat niet van zelf. Dit kost veel inzet, in de theetuin zelf, maar zeker ook online en in de regio. Het tweede en derde seizoen werd het steeds drukker. De theetuin werd een echt succes, een volwaardige toekomstbestendige onderneming.
In 2014 mochten we 10 mensen een arbeidsplek bieden en zo’n 10 duizend bezoekers verwelkomen. Het was hard werken, de theetuin, ons jonge gezin (onze dochter is van 2011 en zoon van 2013), en vooral ons al drukke bedrijf SchotseHooglanders.nl. Maar alle blije gezichten schonken ons veel voldoening.
Gemeente Grootegast
Tot in 2014 handhavers van de gemeente langskwamen. Wat begon met een reclamebord wat niet in de gemeenteberm mocht staan (“even vergunning aanvragen, dan komt dat wel weer goed”), eindigde met dwangsommen en een hele opsomming van dingen die niet meer mochten. Vlag, lantaarnpaal, poortje, veiligheidspoppetjes en parkeerbordjes. De vergunning werd niet verleend.
Als hardwerkende ondernemers waren we lang in de veronderstelling dat dit wel los zou lopen. Ook omdat Ymkje goed thuis is in de regelgeving, na 7 jaar gewerkt te hebben in de handhaving bij de landelijke overheid.
Dat viel tegen. Een “Vertel ons maar hoe we het op kunnen lossen?” hielp niet. Dan maar op de “Mag het dan zo?” toer. Ook dat hielp niet. We schrokken van de negatieve benadering, vooral door hoofd Ruimtelijke Ordening Harry Waals. Zonder dat hij ons en ons bedrijf kende maakte hij ons in een gesprek met de grond gelijk.
Dit moest een vergissing zijn. De werkgelegenheid die we boden, alle positieve impulsen die de theetuin het toerisme en recreatie gaf in de gemeente Grootegast, het aangewezen zijn als officieel ‘rustpunt’, altijd alle stappen in goed overleg met de gemeente gedaan, aanwezigheid van wethouder bij openingen, en dan zo’n benadering. Nog steeds onder de indruk van wat ons overkwam vroegen we een gesprek aan met wethouder De Haan. Misschien had dhr. Waals iets tegen ons, maar dan zou de wethouder ons toch zeker kunnen helpen? Ook dat werd een teleurstelling. Wethouder De Haan kon naar eigen bewoording niets anders dan zich achter de afdeling Ruimtelijke Ordening scharen. Zelfs de noodkreet “zo kunnen wij onze Theetuin niet voort zetten”, deed hem niet van gedachten veranderen.
Vervolgens hebben enkele gemeenteraadsleden vragen gesteld en enkele oplossingen voorgelegd. Ook zij liepen tegen een muur op.
De discussie over bebording, vlag, veiligheidspoppetjes (van die gele, voor een veilige oversteek, nota bene van de gemeente gekregen…), lijkt een discussie over kleinigheden. Toch zijn deze items van wezenlijk belang voor de theetuin. Veiligheid gaat voor alles, en daarnaast willen we het zoekende verkeer zoveel mogelijk duidelijkheid geven. Die duidelijkheid en veiligheid was er en wilden we behouden. Kennelijk was de veiligheid voor de gemeente een onbelangrijk argument.
En daarnaast; hoe kun je een onderneming draaien als nergens een bord mag staan? Geen bord ‘Theetuin Schots en Scheef’ en geen ‘Open / Dicht’ bord.
De genoemde items stonden in de gemeenteberm. Op eigen erf mag bebording volgens beleidsregels niet hoger zijn dan 1 meter. Dit zou alleen (en nog steeds slecht) zichtbaar zijn na het verwijderen van een 100 jaar oude heg. Door heel de gemeente staan borden zonder vergunning in de gemeenteberm. Op de meeste plekken worden ze gedoogd.
Zoals het er nu voor staat kunnen we de veiligheid voor bezoekers en het verkeer niet garanderen. Naast deze dus niet zulke ‘kleinigheden’ leerde de negatieve benadering van de gemeente ons dat het hier niet bij zou blijven. Zelfs eerder gedane toezeggingen over meewerken aan plannen (een uitspraak op een ‘principe verzoek’) werden door dhr. Waals onderuit gehaald. Op alle fronten zou de gemeente het ons moeilijk gaan maken, dat was ons inmiddels duidelijk.
Krachten en machten
Nu een half jaar later hebben we alles wat kunnen laten bezinken en zien we het grotere geheel. Zoals vaak speelt er meer mee dan je verteld wordt. We noemen de horeca plannen van Staatsbosbeheer aan de achterkant van het Blote Voetenpad.
Velen waren blij met onze theetuin, en een enkeling was minder blij. Zo heeft Staatsbosbeheer (eigenaar Blote Voetenpad) het ons van begin af aan kwalijk genomen dat we als ondernemers kansen zagen en dat we daar Staatsbosbeheer niet bij hebben betrokken. Een vreemde benadering en geen warm welkom. Onze pogingen om samen te werken en bijvoorbeeld gezamenlijk een arrangement op te zetten werd tot onze verbazing negatief ontvangen.
Staatsbosbeheer, de organisatie die zelf 265.000 hectare in bezit heeft en die nog altijd jaarlijks vele miljoenen aan overheidsgeld krijgt, heeft zelf al jaren de wens een horeca tak te beginnen aan de achterkant van het Blote Voetenpad. Je kunt je afvragen of het eerlijke concurrentie is, een bestuursorgaan als Staatsbosbeheer als concurrent van ondernemers die zelf hun broek op moeten houden, en geen subsidie krijgen.
Helaas hebben we de pech dat juist Staatsbosbeheer veel invloed blijkt te hebben op het beleid van de gemeente. Het gemak waarmee Staatsbosbeheer toestemming krijgt om de gewenste horeca te ontwikkelen, parkeerplaats aan te leggen en schuur te verbouwen spreekt daarbij boekdelen. Iedereen die eens een vergunning heeft moeten aanvragen kent de boekwerken, tekeningen en berekeningen die je dan moet aanleveren. Een inzage in de stukken leerde ons dat dit verschijnsel Staatbosbeheer bespaard blijft. Terwijl het toch activiteiten zijn die niet passend zijn binnen het bestemmingsplan en die behoorlijk van invloed zijn op de omgeving. Het behandelen van de aanvraag van de vergunning (februari 2015) voor het verbouwen van de kapschuur aan de Peebos, als horeca pand, vindt momenteel plaats.
We gunnen andere partijen een mooie onderneming, en zijn niet van plan iemand tegen te werken. Wel vinden wel dat regels en eisen van de gemeente voor elke partij gelijk horen te zijn.
Wij worden tegengewerkt, en Staatbosbeheer wordt volop geholpen door de gemeente. Onbegrijpelijk.
Fair play en gelijke gevallen gelijk behandelen
De overheid, waaronder de gemeente hoort zich te houden aan de algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Een daarvan is ‘fair play’. De gemeente moet zijn taak uitvoeren zonder vooringenomenheid. Daarnaast moeten gelijke gevallen gelijk worden behandeld.
Als we het contact met de gemeente Grootegast van het afgelopen half jaar op een rij zetten kunnen we niets anders dan concluderen dat we te maken hebben gehad met een sterk staaltje vooringenomenheid en ongelijke behandeling.
Hoe nu verder?
Hoe nu verder? Na vele slapeloze nachten, wikken en wegen, gesprekken en brieven hebben we besloten te kiezen voor onszelf. We willen niet langer speelbal zijn van de macht van de gemeente Grootegast. Zoals gezegd hebben we een jong gezin en nog een bedrijf. We staken de oneerlijke strijd tegen de gemeente en de theetuin blijft voorlopig dicht. Het doet pijn dat dit ook een afscheid is van een mooie periode, ontzettend veel leuke bezoekers en een enthousiast team werknemers. Werkgelegenheid, en een mooie plek voor recreanten en toeristen gaat verloren.
Ons besluit is genomen, dus dit verhaal is niet bedoeld om de gemeente Grootegast op andere gedachten te brengen. Het is onze hoop dat ze zich bij een volgend dossier wel houden aan de belangrijke beginselen waar ze zich aan horen te houden. Het zou helemaal mooi zijn als hardwerkende ondernemers worden geholpen, zodat ze hun bijdrage aan de economie in dit gebied kunnen blijven doen. De gemeente Grootegast pretendeert tenslotte ook economie, werkgelegenheid en toerisme te stimuleren. De gemeente is er ten behoeve van haar burgers, laat ze dan besluiten nemen die de burgers ten goede komen.
Tot slot
Beste bezoekers, werknemers en samenwerkingspartners, dank voor het vertrouwen en het enthousiasme van de afgelopen jaren. U zult van ons blijven horen maar dan vanuit onze andere onderneming SchotseHooglanders.nl. Of wellicht volgend seizoen vanuit de theetuin.
Daarnaast blijven we inwoners van de gemeente Grootegast, dus we hopen dat de betreffende ambtenaren na het lezen van dit stuk even rustig tot 10 kunnen tellen voordat ze de volgende dwangsom typen. Fingers crossed….
Groet van de Kaleweg,
Jelwin en Ymkje Kuipers
Meer weten? Lees ook ons antwoord op gestelde vragen.